Nieuwe ervaringen en grensverleggende uitdagingen
Door: Wim, Arie Bart en Marlies
Blijf op de hoogte en volg Werkvakantie
24 Juli 2015 | Moldavië, Borceag
We beginnen dit blog met een vraag. Wat past er allemaal in een vierpersoons Lada (bouwjaar ergens begin jaren tachtig)? A) Een complete warme maaltijd voor 70 personen B) Acht volwassenen inclusief zwemspullen C) Twaalf kleine ukjes, een watertank en enkele dozen met speel- en knutselmateriaal. Gaande dit blog komt u achter het antwoord op deze spannende quizvraag.
We hebben woensdag en donderdag het kidscamp, zegmaar: de vakantiebijbelclub, voor het eerst meegemaakt. Met name enkele dames snakten naar deze ervaring. Een aantal heren zagen er juist behoorlijk tegenop. Hoe gaat zoiets op z’n Moldavisch in zijn werk? Opvallend gestructureerd. De eerste kinderen zijn al om acht uur bij de kerk (eerder dan de jongens, maar die moeten dan ook het verst (= 35 min.) lopen vanaf hun gastgezin). Om negen uur begint het inschrijven. Alle kinderen stellen zich op in een keurige rij en gaan langs bij één van de Moldavische leiding om hun naam, geboortedatum en telefoonnummer (jaja, dat hebben de meesten gewoon) te noteren. Daarna werd iedereeen (zo’n 40 kids) in het kerkje geperst en begon er een half uurtje worship. Wij hebben dit vanwege ruimtegebrek buiten meebeleefd. Na de worship volgt het ontbijt. Alle kinderen krijgen een lekker broodje en een kop thee. Dan is het tijd voor een fikse klim de heuvel op en het bos in. Sommigen kregen associaties met het boek kruistocht in spijkerbroek, maar die vergelijking gaat gelukkig maar beperkt op. Wel is er een groot verschil tussen de kinderen onderling. Sommigen zijn goed gekleed, andere komen op blote voeten of zonder onderbroek. De meeste jongens dragen grappige petjes en bij de meisjes zijn plasticke ballerina’s favoriet. Ook is het mooi om te zien hoe broers of zussen elkaar helpen. Na een half uur ploeteren komen we aan op een grote open plek in het bos. De kinderen worden in groepjes op leeftijd verdeeld en maken zich op voor een uur (!) bijbelstudie. Die verloopt zo geordend en rustig dat wij deze tijd voor onze siesta kunnen gebruiken en heerlijk in de schaduw in het gras liggen uit te puffen.
Na de bijbelstudie is het onze beurt en mogen we met de kinderen spellen gaan doen. We oefenen namen door een bal naar elkaar toe te gooien, oefenen zakdoekje leggen in het Roemeens (na veertig keer zingen konden we de eerste twee regels ook meedoen, Roemeens is echt een lastige taal!), doen schipper mag ik overvaren en levend stoelendans. Dan komt de Lada de berg opgetuft en wordt antwoord A werkelijkheid. Voor alle aanwezigen (veertig kids, wij met ruim twintig en een stuk of acht Moldavische leiding) komt er een warme maaltijd tevoorschijn. De borden worden keurig in rijen op een kleed of karton op de grond gezet en iedereen gaat achter een bord staan. Pastor Vasili doet een gebed en dan valt iedereen aan. Na afloop van de maaltijd was het aan de creatieve dames. Knutselwerkjes zoals kralenarmbandjes en – kettingen, sokpoppen, brillen en knijpers met figuurtjes vinden gretig aftrek onder de kinderen. Zelfs de oudste Moldavische jongens doen enthousiast mee. Verder vermaakten wij de kinderen met nagellak, stickers en liters bellenblaas. Elke tien seconden kwam er wel een meisje enthousiast haar nagels laten zien en de bellenblaas smaakten goed volgens een aantal kinderen. Vervolgens pakten het Moldavische team de gitaar en zong wat liedjes met de kinderen. Ook wij mochten onze kunsten vertonen met de Nederlandse versie van Lees Je Bijbel, Bid Elke Dag. De allerkleinste (twee jaar) en alleroudste (Pastor Vasili) waren inmiddels begonnen aan het middagdutje. Na de worship trok de karavaan weer richting Borceag en kregen wij allemaal een klef handje of namen we iemand op de rug. Ook voor de allerkleinste was er een oplossing, er mochten twaalf gelukkigen mee in de blauwe Lada van de pastor, het bewijs dat antwoord B ook goed is. We kunnen dus concluderen dat de Moldavische vakantiebijbelclub niet onder doet voor onze Goudriaanse. Sterker nog, op het gebied van orde en regelmaat is er zelfs nog wat van te leren.
Ondanks dat we niet vies zijn geworden van de lak of het cement, lijken we dankzij het kidscamp viezer te zijn dan de bouwdagen. Een heerlijke verfrissende duik of een dutje in het gras doet ons dan ook zeer goed. Maar ja, hoe overbrug je een afstand tussen kerk en meer, en het is minstens een half uur lopen. Dan wordt wederom de Lada te voorschijn, hier komt dus antwoord C. Binnen een mum van tijd plonsden er 16 bezwete lichamen in het meer, dankzij de Lada Taxi Centrale die acht personen per rit vervoerd. Deze taxi haalt met gemak de 80 km/u op een onverharde zandweg en was verder geheel verantwoord.
‘s Avonds stond er rijst met varkensvlees op het menu. Het varken werd de vorige avond ervoor in vijf stukken binnen gebracht. Het vel van dit varken beschouwden men als snack en er werd lustig op los gekauwd. Ook al is voor sommigen een dag vol kids zwaarder dan een dag vol cement, er is altijd ruimte voor extra energie. Het duurde even voor we de Moldavische versie van volleybal onder de knie haddden. Wanneer je een fout begaat moet je plaatsnemen in het midden van de cirkel, waarna men je vol vrij kan smashen. Verder hadden we donderdagavond een bijbelstudie onder de sterrenhemel en onder de muggen. Hier bespraken we over wat het betekent om God boven alles te zetten, aan de hand van het verhaal van de beproeving van Abraham. John dook ook beide avonden weer op. Nienke en een paar jongens mochten zijn scheurbak uitproberen en zo brachten we onszelf thuis. Met name van Nienke’s rijkunst was hij onder de indruk: ‘Driving on the Moldovian road, a totally new experience in your life’, zoals hij zegt. De meest gebruikte woorden in zijn auto zijn dan ook: ‘slowly’ en ‘use your breaks’. Het doel van beide avonden was vroeg te gaan slapen, dit bleek echter moeilijker dan gedacht. Zo ook voor Roald en Sjoerd, vanwege een monsterachtige mot op de kamer. Gelukkig is onze Goudriaanse Freek Vonk (Piet Witzier) nooit ver weg en niet te beroerd hulp te verlenen.
Ondanks de weinige slaap was er vandaag weer aardig wat energie om flink wat planken te lakken, cement te maken en wat overige klusjes te doen. De lunch werd met groot gejuich onthaald, het bleek Hollandse kost. Het bestond uit groentesoep en friet, waardoor zelfs Jari, Sjoerd en Roald hun bord leeg aten. Verder zal deze dag bestaan uit het verder afmaken van de kerk en is het een verassing wat voor overheerlijke maaltijd er vanavond weer klaar zal staan.
We hebben woensdag en donderdag het kidscamp, zegmaar: de vakantiebijbelclub, voor het eerst meegemaakt. Met name enkele dames snakten naar deze ervaring. Een aantal heren zagen er juist behoorlijk tegenop. Hoe gaat zoiets op z’n Moldavisch in zijn werk? Opvallend gestructureerd. De eerste kinderen zijn al om acht uur bij de kerk (eerder dan de jongens, maar die moeten dan ook het verst (= 35 min.) lopen vanaf hun gastgezin). Om negen uur begint het inschrijven. Alle kinderen stellen zich op in een keurige rij en gaan langs bij één van de Moldavische leiding om hun naam, geboortedatum en telefoonnummer (jaja, dat hebben de meesten gewoon) te noteren. Daarna werd iedereeen (zo’n 40 kids) in het kerkje geperst en begon er een half uurtje worship. Wij hebben dit vanwege ruimtegebrek buiten meebeleefd. Na de worship volgt het ontbijt. Alle kinderen krijgen een lekker broodje en een kop thee. Dan is het tijd voor een fikse klim de heuvel op en het bos in. Sommigen kregen associaties met het boek kruistocht in spijkerbroek, maar die vergelijking gaat gelukkig maar beperkt op. Wel is er een groot verschil tussen de kinderen onderling. Sommigen zijn goed gekleed, andere komen op blote voeten of zonder onderbroek. De meeste jongens dragen grappige petjes en bij de meisjes zijn plasticke ballerina’s favoriet. Ook is het mooi om te zien hoe broers of zussen elkaar helpen. Na een half uur ploeteren komen we aan op een grote open plek in het bos. De kinderen worden in groepjes op leeftijd verdeeld en maken zich op voor een uur (!) bijbelstudie. Die verloopt zo geordend en rustig dat wij deze tijd voor onze siesta kunnen gebruiken en heerlijk in de schaduw in het gras liggen uit te puffen.
Na de bijbelstudie is het onze beurt en mogen we met de kinderen spellen gaan doen. We oefenen namen door een bal naar elkaar toe te gooien, oefenen zakdoekje leggen in het Roemeens (na veertig keer zingen konden we de eerste twee regels ook meedoen, Roemeens is echt een lastige taal!), doen schipper mag ik overvaren en levend stoelendans. Dan komt de Lada de berg opgetuft en wordt antwoord A werkelijkheid. Voor alle aanwezigen (veertig kids, wij met ruim twintig en een stuk of acht Moldavische leiding) komt er een warme maaltijd tevoorschijn. De borden worden keurig in rijen op een kleed of karton op de grond gezet en iedereen gaat achter een bord staan. Pastor Vasili doet een gebed en dan valt iedereen aan. Na afloop van de maaltijd was het aan de creatieve dames. Knutselwerkjes zoals kralenarmbandjes en – kettingen, sokpoppen, brillen en knijpers met figuurtjes vinden gretig aftrek onder de kinderen. Zelfs de oudste Moldavische jongens doen enthousiast mee. Verder vermaakten wij de kinderen met nagellak, stickers en liters bellenblaas. Elke tien seconden kwam er wel een meisje enthousiast haar nagels laten zien en de bellenblaas smaakten goed volgens een aantal kinderen. Vervolgens pakten het Moldavische team de gitaar en zong wat liedjes met de kinderen. Ook wij mochten onze kunsten vertonen met de Nederlandse versie van Lees Je Bijbel, Bid Elke Dag. De allerkleinste (twee jaar) en alleroudste (Pastor Vasili) waren inmiddels begonnen aan het middagdutje. Na de worship trok de karavaan weer richting Borceag en kregen wij allemaal een klef handje of namen we iemand op de rug. Ook voor de allerkleinste was er een oplossing, er mochten twaalf gelukkigen mee in de blauwe Lada van de pastor, het bewijs dat antwoord B ook goed is. We kunnen dus concluderen dat de Moldavische vakantiebijbelclub niet onder doet voor onze Goudriaanse. Sterker nog, op het gebied van orde en regelmaat is er zelfs nog wat van te leren.
Ondanks dat we niet vies zijn geworden van de lak of het cement, lijken we dankzij het kidscamp viezer te zijn dan de bouwdagen. Een heerlijke verfrissende duik of een dutje in het gras doet ons dan ook zeer goed. Maar ja, hoe overbrug je een afstand tussen kerk en meer, en het is minstens een half uur lopen. Dan wordt wederom de Lada te voorschijn, hier komt dus antwoord C. Binnen een mum van tijd plonsden er 16 bezwete lichamen in het meer, dankzij de Lada Taxi Centrale die acht personen per rit vervoerd. Deze taxi haalt met gemak de 80 km/u op een onverharde zandweg en was verder geheel verantwoord.
‘s Avonds stond er rijst met varkensvlees op het menu. Het varken werd de vorige avond ervoor in vijf stukken binnen gebracht. Het vel van dit varken beschouwden men als snack en er werd lustig op los gekauwd. Ook al is voor sommigen een dag vol kids zwaarder dan een dag vol cement, er is altijd ruimte voor extra energie. Het duurde even voor we de Moldavische versie van volleybal onder de knie haddden. Wanneer je een fout begaat moet je plaatsnemen in het midden van de cirkel, waarna men je vol vrij kan smashen. Verder hadden we donderdagavond een bijbelstudie onder de sterrenhemel en onder de muggen. Hier bespraken we over wat het betekent om God boven alles te zetten, aan de hand van het verhaal van de beproeving van Abraham. John dook ook beide avonden weer op. Nienke en een paar jongens mochten zijn scheurbak uitproberen en zo brachten we onszelf thuis. Met name van Nienke’s rijkunst was hij onder de indruk: ‘Driving on the Moldovian road, a totally new experience in your life’, zoals hij zegt. De meest gebruikte woorden in zijn auto zijn dan ook: ‘slowly’ en ‘use your breaks’. Het doel van beide avonden was vroeg te gaan slapen, dit bleek echter moeilijker dan gedacht. Zo ook voor Roald en Sjoerd, vanwege een monsterachtige mot op de kamer. Gelukkig is onze Goudriaanse Freek Vonk (Piet Witzier) nooit ver weg en niet te beroerd hulp te verlenen.
Ondanks de weinige slaap was er vandaag weer aardig wat energie om flink wat planken te lakken, cement te maken en wat overige klusjes te doen. De lunch werd met groot gejuich onthaald, het bleek Hollandse kost. Het bestond uit groentesoep en friet, waardoor zelfs Jari, Sjoerd en Roald hun bord leeg aten. Verder zal deze dag bestaan uit het verder afmaken van de kerk en is het een verassing wat voor overheerlijke maaltijd er vanavond weer klaar zal staan.
-
24 Juli 2015 - 15:37
Barend:
En wij in Goudriaan maar denken: 2 weken is best lang !
Maar als ik dit zo lees dan hebben jullie het zo goed naar je zin dat ik wel hoop dat jullie na 2 weken gewoon naar huis komen :)
-
24 Juli 2015 - 15:38
Roland:
Zijn erg geen foto's van de Lada? Zal er wel erg leuk hebben uitgezien. Luisteren jullie net zo goed naar de reisleiding als de Moldavische kinderen -
24 Juli 2015 - 17:09
Sofieke En Daan:
Wat fijn om weer wat van jullie te horen....daar waren wij wel weer aan toe!
Veel plezier met elkaar wij denken aan jullie
Liefs Sofieke en Daan -
24 Juli 2015 - 22:08
Clara Blokland:
Wij hebben weer genoten van jullie Moldavische belevenissen! Jullie schrijven zo leuk dat we het echt (zonder foto's van de Lada) voor ons zien. Sommige dingen, zoals het gedrag van de Moldavische kinderen, herken ik van de keren dat ik (Clara) zelf bij mijn zusje Joanne in Moldavië was.
Nog veel plezier met de kinderen en het bouwen gewenst!
Groetjes Henk en Clara -
25 Juli 2015 - 13:17
Udo De Haas:
Wat een gezelligheid. En wat fijn dat er 9 gordels in zo'n lada uit 1980 zitten, hahaha.
Nog heel veel plezier de laatste week! Ik hoop dat jullie beter weer hebben als hier, hier is het code oranje!
Groetjes, Olaf & Udo. -
25 Juli 2015 - 14:02
Gemma:
Geweldig leuk om door jullie leerzame (Ladaquiz!) en humoristische verslagen er als het ware bij te zijn. -
25 Juli 2015 - 14:17
Kees En Gerlinde:
Geweldig verhaal! Leuk dat iedereen zo enthousiast is en dat de kinderen genieten van jullie aanwezigheid.
Het lada verhaal is een mooi avontuur, ja en met Nienke als chauffeur komt het zeker goed zij kijkt niet op een kuiltje meer of minder
Fijn dat de heren ook genieten van hun maaltijd!
Goed weekend gewenst en wij kijken uit naar jullie verhalen.
Groetjes vanuit een stormachtig Goudriaan
Kees en Gerlinde -
26 Juli 2015 - 15:44
Margriet:
Wat hebben jullie dat weer leuk en uitvoerig beschreven! Fijn dat jullie ons zo een kijkje geven in jullie vakantie met jullie verhaal en foto's. We kunnen bijna niet wachten op het nieuwe verslag. Veel plezier met elkaar en de kids
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
